Open System Interconection

System ten został stworzony w celu

ułatwienia realizacji otwartych połczen systemów komputerowych. Organizacja przep ywu danych podlega siedmiowarstwowemu modelowi czenia systemów otwartych, który zak ada przesy anie danych z aplikacji (programu) na jednym komputerze do aplikacji na drugim komputerze przez medium transmisyjne. Open oznacza, iż dwa dowolne systemy spełniające warunki standardu ISO mógł wzajemnie sie komunikowa przy pomocy dowolnego medium transmisyjnego np. kabel miedziany, owiat owód, droga radiowa, system satelitarny lub inny. Każda warstwa definiuje funkcje wykonywane podczas przekazywania danych za poorednictwem sieci miedzy wspó pracującymi ze sobą aplikacjami. Inaczej mówiąc, model OSI dzieli zadanie przesy ania informacji miedzy stacjami sieciowymi na siedem mniejszych zadan, skąadających sie na poszczególne warstwy. Zadania te nie definiują konkretnego protokołu, czyli nie precyzują one dokładnie, jak dany fragment oprogramowania pełniący zadania jednej z warstw.

Warstwy sieci  ISO/OSI:

Termin "architektura sieci" odnosi się do modułowego formatu sieci oraz jej struktury i określa sposób zestawienia komponentów sieciowych. Dzięki określeniu i zrealizowaniu interfejsu pomiędzy programem a modułami możliwe jest wprowadzanie dużych zmian w obrębie modułu bez wpływu na jakikolwiek inny moduł programu. Sieci komputerowe są budowane na podobnych zasadach.

Obecnie większość sieci komputerowych, włącznie z Internetem, intranetami i extranetami, jest oparta na modelu odniesienia połączeń systemów otwartych (Open Systems Interconnection - OSI). W modelu otwartym struktura i funkcje systemu nie są opatentowane. Model OSI opracowano na podstawie sugestii International Standard Organization (ISO). Stąd też model ten określa się terminem ISO/OSI.

Prosty Opis sieci OSI:                       

Model OSI definiuje architekture warstwowa. W kazdej warstwie zdefiniowany jest protokól odpowiedzialny za:

Lacznosc z protokolem tej samej warstwy funkcjonujacym na drugim komputerze.

Wykonywanie uslug na rzecz warstwy znajdujucej sie tuz powyzej (nie dotyczy to warstwy aplikacji).

Komunikacja pozioma (peer-layer) umozliwia wymiane komunikatów lub innych danych na tym samym poziomie. Na przykład protokół transportowy może przesłać komunikat "zawieś transmisję" do swojego odpowiednika na drugiej maszynie. Oczywiście, z wyjątkiem warstwy fizycznej, żadna inna warstwa nie posiada fizycznego połączenia (np. w formie kabla) z odpowiadającą jej warstwą na drugim komputerze. Aby wysłać komunikat, dany protokół musi go umieścić w pakiecie, który obsługiwany jest przez protokół warstwy niższej. Tak więc protokoły warstw niższych zapewniają usługi warstwom wyższym - komunikaty warstw wyższych są przesyłane ku najniższej warstwie stosu protokołu, skąd przesyłane są a dalej do innej maszyny wzdłuż łącza fizycznego.

OSI jest modelem odniesienia, tj. określa tylko ogólne właściwości usług, które powinny być zapewniane w każdej warstwie, nie definiuje jednak żadnego standardowego protokołu. Mimo, iż organizacja ISO zdefiniowała kilka protokołów zgodnych z tym modelem, nie są one jego częścią. Co więcej, ponieważ OSI jest modelem odniesienia, często używa się go przy opisie różnych protokołów, (np. TCP/IP). Na przykład o protokole IP (Internet Protocol) mówi się, że jest protokołem warstwy sieciowej, gdyż wykonuje zadania zdefiniowane w warstwie sieciowej modelu OSI.

Model odniesienia ISO:

Model odniesienia ISO jest on zbiorem zasad komunikowania się urządzeń sieciowych. Podzielony jest na siedem warstw, z których każda zbudowana jest na bazie warstwy poprzedniej tzn. do usług sieciowych świadczonych przez poprzednie warstwy, bieżąca warstwa dodaje swoje, itd.

Model ten nie określa fizycznej budowy poszczególnych warstw, a koncentruje się na sposobach ich współpracy. Takie podejście do problemu sprawia, że każda warstwa może być implementowana przez producenta na swój sposób, a urządzenia sieciowe od różnych dostawców będą poprawnie współpracować.

    Poszczególne warstwy sieci stanowią niezależne całości i chociaż nie potrafią wykonywać żadnych widocznych zadań w odosobnieniu od pozostałych warstw, to z programistycznego punktu widzenia są one odrębnymi poziomami.