LAN - zrób to sam =)

Aby komputer mógł zaistnieć w sieci, musi mieć kartę sieciową bądź zintegrowany z płytą główną interfejs sieciowy (stosowany przeważnie w nowszych rozwiązaniach). Jeżeli dysponujemy dość starym komputerem, a nie chcemy wydawać za dużo pieniędzy, kupmy kartę sieciową działającą w standardzie Fast Ethernet (100 Mb/s) lub Gigabit Ethernet (1 Gb/s).

Prawdopodobieństwo, że sieć, w której będzie działał nasz komputer, zaoferuje przepływność do 1 Gb/s, jest wciąż stosunkowo niewielkie, ale posiadanie karty gigabitowej na pewno nam nie zaszkodzi. A ceny tego rodzaju "sieciówek" zaczynają się od 60-80 zł.

Niemal wszystkie sprzedawane obecnie karty sieciowe korzystają ze złącza PCI i mają wejście RJ-45 (dostosowane do okablowania UTP, STP). Są również egzemplarze z dodatkowymi złączami BNC, ale w praktyce rzadko jest ono używane (o wadach kabli koncentrycznych już wspominaliśmy). Dobrze jest, jeśli do karty dołączone są sterowniki, jednak nie jest to warunek konieczny, ponieważ nowoczesne urządzenia korzystające ze złącza PCI najczęściej wykrywane są automatycznie, zarówno przez systemy Microsoft Windows, jak i systemy uniksowe (Linux, FreeBSD).

Mała sieć lokalna w topologii

Karty sieciowe D-Link

Załóżmy, że realizujemy wariant budowy małej sieci lokalnej, złożonej łącznie z czterech komputerów. Pierwszy etap za nami - mamy kartę sieciową. Teraz musimy się zastanowić nad rodzajem okablowania. Wybieramy nieekranowaną skrętkę kategorii 5e (pozwala osiągać przepływność do 1 Gb/s), kosztującą mniej więcej 1,50 zł/m. Należy pamiętać, że długość takiego kabla (między dwoma komputerami) może wynosić maksymalnie 100 m. Z praktyki wynika jednak, że najlepiej nie przekraczać 80 m (m.in. ze względu na zakłócenia elektromagnetyczne pochodzące z sieci energetycznych).

Wiemy już, jakiego okablowania będziemy używać, teraz należy wybrać koncentrator bądź przełącznik, do którego będą podłączone komputery. Jeżeli chcemy mieć sieć 100 Mb/s, to powinniśmy wybrać przełącznik. Powoduje mniej kolizji i wydajniej zarządza ruchem w sieci. Rozwiązaniem przyszłościowym może być rou-ter z wbudowanym przełącznikiem. Przyda się, gdy będziemy chcieli podłączyć sieć np. do Internetu.

Ceny małych, 5-portowych przełączników rozpoczynają się od ok. 100 zl

Przed zakupem warto się zorientować w rozmiarach przełączników - najlepiej porównać kilka modeli i wybrać urządzenie najbardziej kompaktowe, czyli, mówiąc prościej, najmniejsze. Kolejny etap to wyszukanie odpowiedniego miejsca (np. róg pokoju, półka koło komputera), w którym umieścimy przełącznik. Trzeba pamiętać o rozkładzie kabli w mieszkaniu i odpowiednio rozmieścić w ścianach otwory, którymi poprowadzimy przewody do sąsiadów.

Mamy już wszystkie etapy budowy małej sieci LAN za sobą. Teraz wypada podłączyć kable zaopatrzone we wtyczki RJ-45 do kart sieciowych, przełącznika i przydzielić swojemu komputerowi adres IP oraz określić maskę sieci. Adresy IP przydzielamy z puli dla użytkowników prywatnych (zakresy: 10.0.0.0 - 10.255.255.255, 172.16.0.0 - 172.31.255.255, 192.168.0.0 - 192.168.255.255). Nie nadawajmy dwóch takich samych numerów IP komputerom w naszej sieci, bo może to spowodować zawieszenie jej działania (problemy z protokołem TCP/IP). Maskę sieci ustawiamy na 255.255.255.0.

Konfiguracja sieci w systemach Windows XP/2000 wygląda nastę-pująco: menu Start | Ustawienia | Połączenia sieciowe | Połączenie lokalne | Właściwości | Protokół internetowy (TCP/IP). Wpisujemy podane wyżej wartości (brama 192.168.0.1). Konfiguracja kolejnych komputerów jest analogiczna, ale trzeba pamiętać o zmianie wartości 192.168.0.1 na 192.168.0.2 itp.